Een nieuwe taal leren is als autorijden

Een nieuwe taal leren is als autorijden

Een nieuwe taal leren is als autorijden. Die vergelijking drong zich op toen ik een paar jaar geleden meerdere keren per week in een auto fouten zat te maken. En meerdere keren per week de fouten van mijn cursisten verbeterde. Niet door zelf weer een nieuwe taal te leren, maar door auto te leren rijden begreep ik hun worsteling nog iets beter.

Zowel voor een nieuwe taal leren als autorijden geldt:

• Het lijkt zo makkelijk als iemand anders het doet.
  Kinderen praten toch moeiteloos? Iedereen kletst, zingt, belt toch tijdens het rijden? Hoe moeilijk kan het dan zijn?
  

• De theorie begrijpen is niet het probleem.
  Natuurlijk moet je in een zin werkwoorden vervoegen. Natuurlijk moet je terugschakelen voor een rotonde, goed kijken en richting aangeven. Waarom vergeet je dat dan toch in de praktijk?
  

• Het is frustrerend.
  Want waarom kan ik het nu nog niet?
  

• Fouten helpen je vooruit.
  Fouten maken is niet erg, daar leer je van. Echt. Wees er niet bang voor en oefen zo veel mogelijk in een veilige omgeving (het klaslokaal dan wel een auto met zeer ervaren bestuurder die kan ingrijpen). En eenmaal alleen op de weg gaat het er niet om dat je geen fouten maakt, maar dat je ze weer kunt herstellen.
  

• Het is frusterend.
  Waarom kan ik het NU NOG STEEDS niet?
  

• Je leert het het best buiten de les.
  Een nieuwe taal leer je vooral buiten het klaslokaal. Autorijden leer je pas echt na je rijexamen. Door héél veel te oefenen. Met hopelijk geen al te ernstige fouten (in het geval van de auto).
  

• Het gaat op een gegeven moment zo automatisch dat je niet meer begrijpt wat je er ooit moeilijk aan hebt gevonden.
  Echt. Vertrouw daar maar op. (Dit zeg ik ook tegen mezelf.)